Jednym z głównych problemów, z jakim zmagają się przedsiębiorcy każdej branży są zatory płatnicze. Jak się okazuje, mnożące się opóźnienia w płatnościach mogą prowadzić do poważnych kłopotów finansowych, a w ostateczności nawet do bankructwa wielu firm. W obawie przed takim scenariuszem, przedsiębiorcy decydują się na podjęcie działań i wdrożenie technik, które mają im zapobiec. Czy można jednak skutecznie poradzić sobie z tego rodzaju problemami?
Z pomocą przychodzą różne metody finansowania, które na przestrzeni ostatnich lat cieszą się niezwykle dużą popularnością. Szczególnie rozpoznawalne są dwie – faktoring i forfaiting. Czym są, jakie są między nimi różnice i którą opcję warto wybrać? Dziś odpowiemy na wszystkie te pytania.
Faktoring – wiedza w pigułce
Faktoring jest formą finansowania dłużnego, która obejmuje sprzedaż nieopłaconych wierzytelności w zamian za natychmiastową płatność. W praktyce proces ten jest bardzo prosty i intuicyjny. Przedsiębiorcy sprzedają faktorowi swoje krótkoterminowe należności w zamian za wypłatę części ich wartości. W zależności od umowy jest to zazwyczaj od 80-90% kwoty widniejącej na sprzedanej wierzytelności. Następnie to nie Wy, a firma faktoringowa oczekuje na płatność od kontrahenta. Jeżeli dłużnik wywiąże się ze swoich zobowiązań, faktor przekaże Wam pozostała kwotę pomniejszoną o prowizję za usługę faktoringową.
Czym jest forfaiting?
Forfaiting jest natomiast usługą finansową stosowaną przede wszystkim w transakcjach międzynarodowych. Obejmuje on operacje zakupu należności, które wynikają z eksportu towarów. Eksporter otrzymuje więc od forfaitera natychmiastową płatność za długoterminowe wierzytelności, co eliminuje nie tylko możliwość niewypłacalności kontrahenta, ale również ryzyko walutowe. Można powiedzieć, że główną korzyścią płynącą z forfaitingu jest bezpieczeństwo przed zmiana wartości pieniądza. Sprzedaż towarów za granicę z odroczonym terminem spłaty może wiązać się ze zmianą kursu walutowego. W rezultacie, przedsiębiorstwa mogą uzyskać mniej pieniędzy niż zakładały. Dzięki forfaitingu firmy otrzymują należne sobie płatności w odpowiedniej wysokości i szybkim czasie.
Faktoring a forfaiting – różnice
Jak się okazuje, główną różnicą jest zakres aplikacji. Podczas gdy faktoring obejmuje zazwyczaj krótkoterminowe należności, forfaiting jest używany do finansowania wierzytelności długoterminowych (z terminem płatności sięgającym kilku miesięcy, a niekiedy nawet lat), głównie w handlu międzynarodowym.
Faktoring jest usługą finansową kierowaną do wszystkich rodzajów działalności. Na wsparcie faktora mogą liczyć zarówno małe czy średnie, jak i duże przedsiębiorstwa. Forfaiting natomiast obejmuje swoim działaniem większe, dobrze rozwinięte przedsiębiorstwa, które działają na rynku międzynarodowym. Kolejną różnicą są koszty. Forfaiting wiąże się z dłuższym terminem spłaty oraz większym ryzykiem, a co za tym idzie – może okazać się usługą droższą.
Ostatnią rozbieżnością jest zakres obejmowanych instrumentów finansowych. Faktoring bierze pod uwagę głównie wierzytelności w formie faktur, a forfaiting może również skupiać się na instrumentach dłużnych np. wekslach.
Co wybrać?
Finalny wybór między faktoringiem a forfaitingiem powinien być podjęty po dokładnej analizie indywidualnych potrzeb danego przedsiębiorstwa. Zarówno jedna, jak i druga opcja mogą przynieść cały szereg korzyści w postaci poprawy zarówno płynności, jak i ogólnej sytuacji finansowej. Jeżeli poszukujecie formy finansowania głownie należności krótkoterminowych, a Wasza działalność obejmuje rynek krajowy – lepszym rozwiązaniem może okazać się faktoring. Forfaiting będzie natomiast dobrą opcją dla tych, którzy skupiają się na handlu międzynarodowym i zmagają się z dłuższymi cyklami płatności.